Zal een oriënteringsproef de slaagcijfers in het hoger onderwijs doen verbeteren?

Heel wat humaniorastudenten moeten jaarlijks een keuze maken of ze al dan niet verder studeren en, belangrijker nog, beslissen wat ze dan gaan studeren. Dat er nog vaak een verkeerde keuze wordt gemaakt, bevestigen de slaagcijfers na een jaar hoger onderwijs. De richtingen waar het percentage geslaagden de vijftig procent overschrijden zijn eerder de uitzonderingen dan de regel.

Voldoende informatie

Nochtans is er vandaag de dag, met SID-ins, internet en massa's folders en brochures, zeker geen tekort aan informatie waar de zesdejaars over kunnen beschikken. Deze middelen blijken echter ontoereikend te zijn. Misschien moeten we stillaan concluderen dat er nood is aan meer directe begeleiding van de studenten in hun keuze. Vandaar dat hier en daar stemmen opgaan om een (niet-bindende) oriëntatieproef in te voeren, om zo de studenten beter in staat te stellen meteen de juiste richting te kiezen. Zo pleitten onlangs Rik Torfs, rector van de KU Leuven, en Paul Van Cauwenberghe, rector van de UGent, nog voor het invoeren van een dergelijke proef.

Alle beschikbare informatie simpelweg in de richting van de student gooien, zonder meer, kan niet de bedoeling zijn. "Want studiekeuze is een complex proces." Zo stelt Hilde Van Puyenbroeck, diensthoofd studieadvies van de Arteveldehogeschool in Gent. "Je moet je ervan bewust worden dat je een studiekeuze moet maken, bepalen wat je talenten zijn, uitzoeken hoe het hoger onderwijs in mekaar zit en opleidingen van naderbij bekijken. Pas dan maak je een keuze waar je kan achterstaan. Als je overstelpt wordt met  folders terwijl je niet eens beseft dat je moet kiezen, dan gaat veel info gewoon verloren."

Mevrouw Van Puyenbroeck ziet ook nog mogelijke verbetering voor de verschillende onderwijsinstellingen. "Zo’n oriëntatieproef is maar een momentopname. Als je je slecht in je vel voelt op het moment van de test, beïnvloedt dat het resultaat. En je dreigt mensen af te schrikken van wie talenten zich ontwikkelen in de loop van hun studies. Nee, wil je echt aan onderwijsloopbaanbegeleiding doen, begin dan in het kleuteronderwijs. Leer je kinderen daar al hun talenten kennen. Spreek in het lager in de taal van je leerlingen over beroepen. Confronteer hen met wat ze graag doen, waar ze goed in zijn en zet dat in een leerlijn die je doortrekt in het secundair onderwijs. Zo krijg je in het laatste jaar secundair onderwijs sterke persoonlijkheden die hebben leren reflecteren, weten waar ze staan en waar ze naartoe willen. Dan moet je in de laatste graad niet van nul starten en vermijd je dat de ouders hun kinderen betuttelen en in hun plaats over de studiekeuze beslissen. Nu gebeurt studiekeuzebegeleiding vaak tussen de soep en de patatten, als het al gebeurt."

Het REBUS testonderzoek voegt de daad bij het woord

Hier bij REBUS Studiecoaching zien we wel heil in een dergelijke oriënteringsproef, maar dan alleen als extra tool binnen een meer overkoepelende begeleiding. En we voegen ook de daad bij het woord. Al jaren bieden wij een testonderzoek aan waarbij je naast een oriënteringsproef ook intelligentietesten en interessetesten kunt afleggen. Daarna volgt een uitgebreide bespreking met één van onze psychologen die de resultaten van de testen verder zal toelicht en inpast binnen de specifieke situatie van de student. Alleen op die manier kan volgens ons een student met twijfels terug op het juiste pad gezet worden.

Over de auteur: Alexander Vandecaveye is afgestudeerd als Bachelor in de Geografie en Master in de Wijsbegeerte en werkt momenteel als studiecoach en social media expert voor REBUS.

Wil je graag reageren in verband met dit artikel? Dit kan via email, Website, Facebook, Twitter, Google+ of onderaan deze blogpost.

Bron: klasse.be